U procesu istraživanja određenog istorijskog događaja, perioda ili epohe, istoričari koriste sve dostupne izvore. Jedan od najvažnijih izvora za istraživanje je štampa, odnosno vesti u medijima o određenom događaju, a razlozi za to su višestruki.
Prvi i najpraktičniji razlog za korišćenje štampe u okviru istraživanja o nekom događaju je hronologija. Hronologiju događaja je neophodno utvrditi u okviru svakog istraživanja, pa su zbog toga vesti u štampi odličan izvor. Međutim, treba imati u vidu da su vesti pre sto godina putovale mnogo duže. U praksi je značilo da ukoliko se nešto dogodi u Njujorku, redakcija iz Beograda bi trebalo da ima dopisnika u Sjedinjenim Američkim Državama koji bi javljao najnovije vesti telefonom ili telegramom. Logistika za organizovanje takvog načina rada jedne redakcije bila je suviše komplikovana i skupa, nepraktična čak i za najveće novinske kuće, tako da su mediji pribegavali drugoj opciji. Sledeća opcija za prenošenje vesti iz inostranstva bilo je slanje novinara na terene, čemu se češće pribegavalo. Pored toga, postojala je služba koja je redovno donosila štampu iz obližnjih zemalja, na primer iz Austrije, Mađarske ili Italije, tako da su se vesti često preuzimale iz stranih listova.
I tada, prilikom analize vesti, treba posebno obratiti pažnju na vlasničku strukturu novina, ali i na to ko ih objavljuje. Najbolji primer za to je analiza vesti o stvaranju Banovine Hrvatske ili o Tršćanskoj krizi. Podrazumeva se da su vesti o Prvom svetskom ratu bile drugačije „obojene“ odnosno u drugačijem kontekstu pisane u Austrougarskoj, Nemačkoj, Srbiji ili Velikoj Britaniji i Francuskoj.
Analiza vesti u socijalno – ekonomskom kontekstu
Sociolozi, analitičari medija i istoričari su se davno složili da čitaoci diktiraju sadržaj u medijima. Na prvi pogled to zvuči čudno jer se predpostavlja da su novinari i vlasnici medija ti koji određuju šta će se naći na stranama novina sledećeg dana. Međutim, situacija je malo drugačija.
Kako su mediji uglavnom bili, a i danas su, u privatnom vlasništvu pojedinaca, logično je da je imperativ uvek bio profit. Izdavanje novina je uvek bio skup posao, jer je trebalo platiti novinare, prostor, zatim štampu i na kraju „rasturanje“ novina širom zemlje. Na kraju, i kada se ispune svi ti uslovi, odnosno odštampaju se strane i nađu se u svim gradovima, uvek sve zavisi od čitaoca. Pojedinci biraju da li će i koju novinu kupiti i od toga je zavisilo da li će se ostvariti profit u poslovanju.
Zbog toga su se urednici trudili da na stranicama njihovih novina budu što zanimljivije vesti, kao i to da naslovna strana bude dobro ilustrovana. Kako su afiniteti ljudi drugačiji, a uredništvo se uglavnom trudilo da privuče što širi krug čitalačke publike, u novinama iz 1925. godine su se mogle naći i vesti o Holivudu, sportskim događajima, pored klasičnih vesti iz politike, hronike i ekonomije.
Mlade istraživače često začude senzacionalistički naslovi vesti u staroj štampi, misleći da su oni rezervisani samo za današnjicu. Tako se u beogradskim listovima između dva svetska rata moglo čitati o raznim lokalnim aferama koje su se na stranicama novina našle isključivo zbog toga da bi privukle što veći broj čitaoca.